Паэту на допыце вырвалi вока,
I вока, з далоні, глядзела шырока
На нелюдзяў-катаў — яшчэ не сляпое.
— Калі не прызнаешся — вырвем другое...
Паэта забілі... А я на свой лёс,
На ўсё, што ў жыцці перажыў, перанёс,
Гляджу i гляджу ўсё тым вырваным вокам.