* * *


Не падбівай. Не падбухторвай.

Дарма шчыруеш. Я не з тых,

Што краю роднаму над прорвай

Самазабойча б'юць пад дых.

Табе — павек не будзе веры.

Не спадзявайся. Не чакай.

Ты ўпотай молішся хімеры,

А мне мой Бог — Бацькоўскі край.

Я не забыў: калі ад болю

За лес ягоны я крычаў —

Ты шанаваў чужую волю

І, падуладны ёй, маўчаў.

Калі дыханне мне i мову

Перацінаў дзікун-сатрап —

Ты не ішоў мне на падмогу,

Ты на душу не браў затрат.

Таму — не снуй перад вачыма.

Не корчы міну. Не прасі.

Прадаўшы ўсё, што ёсць Айчына,

Мяне сто раз ты прадасі.

1990, лістапад

Загрузка...