I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Сыдзе імпэт, і былое

Моцы не стане ў радку —

Буду лавіць у сіло я

Сумных сініц у садку.

Кажуць, зашмат развялося

Іх на сядзібе ў мяне,

Ды — не чутно весялосці,

Радасці ў іх гамане.

Буду садзіць іх у клеткі,

Буду насіць на базар.

Гэй, беларускія дзеткі,

Ці не для вас мой тавар?

Не канарэйкі, вядома,

Не папугаі, а ўсё ж —

Будзе вам песенька дома,

І — задарма, ні за грош.

Ну, а як знойдзецца скептык —

Скажа, нібыта няўзнак:

«Можа, тавар i не з кепскіх —

Не экзатычны, аднак!»

Так адкажу я: «Васпане!

Як не зыначыцца час —

Гэтая птушачка стане

Найэкзатычнай у нас...»

1986