I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Мо даняла паняверка,

Можа, хто крылы падсек?

Пільна глядзіцца ў люстэрка

Немалады чалавек.

Тонуць набеглыя цені,

Нікнуць у сховах чуцця.

«Божа, які летуценнік!

Божа, якое дзіця!..»

Сутарга раптам па твары —

Болю пакутнага след.

«Божа, якая пачвара!

Божа, які прайдзісвет!»

Лепш бы зусім не глядзеўся!

Лепш бы не бачыў сябе!

Дзе ж той акрылены дзеўся —

Вымыты ў сонца сяйве?

Мо даняла паняверка?

Можа, хто крылы падсек?..

Сумна глядзіцца ў люстэрка

Немалады чалавек.

1991