Палыновая ростань


Знаю: мне не вяртацца

Гэтым шляхам ніколі —

На апошнюю ростань,

На спатканне з былым.

Белай стужкай дарога

Раскацілася ў полі,

А па ўзбоччы дарогі —

Толькі шызы палын.

Ад запозненай мары,

Ад шчаслівай трывогі

Мне навек застанецца

Сумна-горкі ўспамін.

Сонцам плавіцца далеч,

Дзень самлеў ад знямогі,

А па ўзбоччы дарогі —

Толькі шызы палын.

Заўтра недзе далёка

Ты ўсміхнешся міжволі:

Неба нізкім не стала,

Свет не здаўся малым...

А мая мне дарога —

Белай стужкай у полі,

А па ўзбоччы дарогі —

Толькі шызы палын.

1973, 1986

Загрузка...