I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Не перанесці...

Не вытрываць...

Сэрца заходзіцца. Млее ў грудзёх.

Сілы, здаецца, пакінуць вось-вось

i ператнецца дыханне...

Як ж а так сталася?

Як жа так сталася, што без цябе

слухаю гэтую боскую музыку?

Сам. Без цябе.

Тваё крэсла пустуе.

А помню: як трэба было мне,

як мусіў я пераглянуцца з табой,

каб убачыць, як ты

выціраеш хусцінкаю слёзы —

ад шчасця, што чуеш яе,

гэтую боскую музыку...

У тыя хвіліны

я сам быў бязмежна шчаслівы.

І ўдзячны бязмежна —

Радзіме, Табе i Агінскаму.

2006-2007