I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Пры нагодзе ў нас аб лесе

Гэтак гаварылася:

«А мае — як не ўпяклося,

Дык і не ўварылася!..»

Вось і ты ўжо гэту з болем

Паўтараеш прыказку,

Хоць у сэрцы ёсць даволі

І агню, і прысаку.

Днём і ноччу, рана — позна,

Думкі цяжка рояцца:

Як ад немасці пагрознай

Песня абароніцца?

Як сабою ёй застацца,

Калі скрозь урвіцелі,

Ёй на здзек, у ранг мастацтва

Хрып завозны ўзвысілі?

Ім над імпартныя рытмы

Добра, лёгка скачацца,

Ну, а ты? Сядзіш паніклы?

Смейся — раз не плачацца!

Ахрышчоны ліхалеццем,

Выраслы з нішчымніцы,

Можа стацца, што не мецьмеш

I такой магчымасці.

Ах, цябе не толькі слёзы —

Смех таксама выракся?

Сапраўды: як не ўпяклося,

Дык i не ўварылася!..

1987