I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Нічога, нічога!

Хоць спазмы дыханне сцінаюць,

Ды сэрца не змоўкла.

Нічога, нічога!

Хоць слёзы ў вачах набухаюць —

Як росы на смолках.

Нічога, нічога!..

І я дажыву, калі ў горле

Не будзе шчымець мне.

Нічога, нічога!..

І нас яшчэ радасць агорне,

І мы яшчэ мецьмем!

І мы яшчэ зробім,

Ну, можа, й не гэтак прывабна,

А ўсё-такі зробім!

Усё, што злачынцы

Зглумілі, стапталі нахабна, —

Мы ўзновім! Мы ўзродзім!

Галоўнае — гэта

Не ўпасці б у роспач, у зарасць

Знявер'я глухога.

Галоўнае, гэта —

Каб губы шапталі, як зараз:

Нічога, нічога!..

Нічога, нічога!

І мы сваю долю інакшай,

Прывабнейшай зробім!

Усё, што злачынцы

Стапталі на ніве на нашай, —

Мы ўзродзім! Мы ўзродзім!

1992, красавік