I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

На світанні, ледзь заднела,

Нібы мне пабудка,

Загугукала на дрэве

Дзікая галубка.

Ды чамусьці так трывожна,

Так журботна-скрушна —

Што было ніяк няможна

Слухаць раўнадушна.

Хоць спытай у шызакрылай:

Дзе ўзялося зрання

Столькі жалю, столькі крыўды,

Столькі наракання?

Хто пачуць яе павінен

І чаму не чуе?

І чаму ён галубіне

Песень не буркуе?

Можа, ён душой бяздольнай

З іншым краем зросся?..

Не, ён роднага гняздоўя

Не забыў, не зрокся.

На драпежнай дзюбе ў полі

Кроў яго скіпела.

Бо ён надта верыў волі,

Надта лётаў смела.

1991