Дагарай


Дагарай, дагарай, дагарай,

Адзінокае ў полі цяпельца!

Дакарай, дакарай, дакарай! —

Я — з трывалых, змагу прыцярпецца.

Стану-гляну, а ў полі пустым —

Ні дымка ўжо няма, ні свячэння.

Толькі золь. Толькі шэрая стынь.

Ды варон у прысадах вячэрня.

1997, лістапад

Загрузка...