I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Пры дарозе пыльнай, шумнай,

Недалёка ад сяла,

Адзінокай прыгажуняй

Груша ўвесну расцвіла.

Кожны дзень у май той светлы

Я спыняўся перад ёй,

Ідучы ў калгас суседні

Да абранніцы сваёй.

Я глядзеў i параўноўваў

Іх чароўную красу...

Бура ноччу перуновай

Адвіхнула ў грушы сук.

Сук зялёны не жадае

Марна згінуць без пары,

Ды з жыццём яго злучае

Толькі стужачка кары.

I яшчэ не ўспела груша

Гора выплакаць слязьмі, —

Па галіне хтось бяздушна

Пераехаў калясьмі.

Утаптаў у жвір вільготны

Дробны ліст, пахучы цвет...

Ca спаткання шлях зваротны

Вёў мяне амаль услед.

Прыпыніўся я ля дрэўца,

Паглядзеў i гавару:

— Пацярпі крыху, здаецца,

Я прыйшоў яшчэ ў пару.

Будзеш ты ізноў прыгожай!

Страшны боль твой я ўніму.

Мне краса твая тут, можа,

Больш патрэбна, чым каму.

1954