* * *


На змярканні, калі ў небе зоры

Праступалі, прывідна-няўстойлівыя,

Мы купаліся ў Японскім моры,

Пераездам і спякотай стомленыя.

Цішыня стаяла над затокай —

Пэўна, ветры спалі супакоенымі

Недзе там, у далечы далёкай,

За Курыламі i за Японіямі.

Толькі чуўся хвалі плёскат мерны —

Перашэпты ціхія з каменьчыкамі...

І адходзілі лагодна нервы,

Што здаваліся ушчэнт скамечанымі.

І дзівілася палёгцы цела,

Што нядаўна чулася старлыбінаю.

І ныраў у хвалях месяц белы

Неспайманай серабрыстай рыбінаю.

1962-1966

Загрузка...