I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

І тады, калі яна кульгала

І ўздымалася на паўкрыла, —

Песня мне не жыць дапамагала,

А самім маім жыццём была.

З ёй не кідаўся я на спакусу

І ў заклад яе не аддаваў.

Сам сабой, без гвалту i прымусу,

Выбіраў матыў і ноту браў.

Не з дыктоўкі нечай, выбачайце.

Толькі сам! Як знаў і як умеў.

А таму — судзіце і карайце

Не за спеў: ён шчыры быў, мой спеў.

А за што?.. Калі беспакарана,

Без суда не можа жыць паэт —

Дык, відаць, за тое, што зарана

Я прыйшоў на гэты белы свет.

Затрымаўся б так гадкоў на сорак —

Быў бы сёння мудры, як і ўсе,

І як той бязгрэшны пракурорык,

Што мяне за лацканы трасе.

1993