Памяць


А памяць бунтуе.

Напэўна, нішто мне

Яе не ўлагодзіць:

Як мора — бушуе,

І дыбіцца ў шторме,

І ходырам ходзіць.

Бясконцыя хвалі

Нястрымана гоніць

У накіпах белых.

І ў тым парыванні

Са дна і з прадонніц

Выносіць на бераг —

Не скарб для скарбонкі

Бурштыны ці перлы —

Не знак суцяшэння,

А толькі абломкі

Калісь пацярпелых

Караблекрушэнняў.

1993

Загрузка...