I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Каменні ляцяць на дарогу.

Аднойчы якісь не міне.

Каму я паплачуся? Богу?

Дык ён... ці пачуе мяне?

Паклёпы з начынкаю яду

Кладуць і кладуць на чало.

Каму я паскарджуся? Д'яблу?

Яшчэ не хапала чаго!

Ёсць добрыя людзі — я ім бы

Паплакаўся трохі, але ж —

У іх над галовамі німбы

Уласных пакут. Ім не лепш!

Не волен я горкай гадзінай

Цяжар свой на ix ускладаць.

Дык што ж застаецца, Радзіма?

Ты можаш параду мне даць?

І чую я голас, падобны

На голас матулі маёй:

«Будзь дужы, будзь мужны і добры,

Не бойся натхнёных хлуснёй.

Адрынь іх суды-перасуды.

І чорнай не вер варажбе.

Хай свеціць заўсёды і ўсюды

Маё блаславенне табе!»

1985