I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Сябры мае, я ведаю і сам,

Што быў бы сорам — у палоне страху

Гадаць, чаго: якіх уцех ці драм

Чакаць мне трэба на астатку шляху.

Я шчодрасць лесу ацаніў даўно,

Як мог — аддзякаваў. Цяпер, няхцівы,

Хачу, каб толькі i ўсяго адно

У міг апошні даў мне Літасцівы:

Каб даў пачуць, як пад акном маім,

Забавы ладзячы, дзятва-малеча

Прыгожа іi нязмушана зусім

На мове роднае зямлі шчабеча.

Каб перш чым свет імглою паплыве,

Я мог сказаць: «Ну вось, і мне не страшна:

Як ні душылі, а Яна — жыве!

Жыве, жыве святая Мова наша!»

14.1.1996