Як сумна-тужліва зязюля кукуе ў бары,
На познім змярканні, насупраць мядункавай ночы
Адкуль гэта жальба — у розгар маёвай пары?
Адкуль гэты смутак — такі непрытворна сірочы?
Вячэрайце ў хаце, а я пастаю на двары,
Па мне турбавацца не трэба — гуляйце шчасліва.
Павінен жа нехта паслухаць, як сумна-тужліва
Зязюля кукуе на познім змярканні ў бары.
1970