I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Замірае,

Сціхае

Мая залатая дуброва,

Асыпае,

Скідае на дол

Свой задумлівы ўбор,

Не звініць і не льецца

Раздольна-вячыстая мова,

Толькі шорхат сухі пад нагамі,

Як скарга-дакор.

А нядаўна ж яшчэ —

На пачатку нядоўгага лета —

Што рабілася тут,

Што за дзіўнае свята было!

Як усё бушавала,

Буяла лістотай i цветам,

Як усё гаманіла,

Спявала,

Гукала,

Гуло!

Колькі радасці чулася

Ў кожным разбуджаным гуку!

Колькі сілы ўкладалася

Ў сокат

І строкат,

І свіст!

Кожны парастак прагнуў

Узвысіцца дрэвам магутным,

Кожны лісцік хацеў

Разрасціся ў агромністы ліст.

Дзе ж падзелася ўсё,

Што заместа вячыстага слова

Толькі шорхат сухі пад нагамі,

Як скарга-дакор?..

Замірае,

Сціхае

Мая залатая дуброва,

Асыпае,

Скідае на дол

Свой задумлівы ўбор.

1966