І ты, брат, хораша сказаў,
І ты, брат, хораша!
Так кожны з вас за сэрца ўзяў —
Аж стала горача.
І ты шануеш, вызнаеш
Мараль вячыстую,
І ты руку ёй падаеш
Заўсёды чыстую.
І ты ні ў чым не вінават
Перад Радзімаю,
І ты клянешся ёю, брат,
Адной-адзінаю.
Вы пра сябе сказалі тут
Так шмат прыўкраснага,
Што я... канаю ад пакут
Сумлення ўласнага.
І мне няўсцерп сядзець між вас,
У рай прызначаных.
Мне б захлынуцца ў самы раз
Слязьмі гарачымі.
1987