I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Свабода прагна перажоўваць

Адрыжку наедзі чужой.

Свабода ўесці ядам жоўці

Душу, не ўзятую іржой.

Што ж, перажоўвай!

Справа густу.

І жоўцю пырскай. І даводзь,

Што гэта так па-беларуску

Ідзе свабода ў кроў і плоць.

Даводзь, крычы i ўсіх нязгодных

Гані-цягні на самасуд.

Ты маеш права: ты свабодны

І ад віны, і ад пакут.

А я — нявольнік ix давечны.

Я — іх закладнік да труны.

Бо мой Радзіме ліст даверчы

Быў без цынізму i маны.

Мой боль і ёсць мая свабода,

Якой найбольш я даражу.

Яна — як ціхая пагода,

Што супакой нясе ў душу.

26. ХІ. 1995