Ніякі рахунак, ніякі разлік
Ужо мне не страшны: я збыўся, Айчына.
Я марна не згінуў, бясследна не знік.
Мяне для цябе ўратавала Жанчына.
Ты кажаш, быў варты я лесу свайго?
Не знаю... Магчыма... Магчыма... Магчыма...
А ўспомню — i жах працінае ўсяго:
Даўно ўжо прапаў бы, калі б не Жанчына.
2. IV. 1995