* * *


Ніякі рахунак, ніякі разлік

Ужо мне не страшны: я збыўся, Айчына.

Я марна не згінуў, бясследна не знік.

Мяне для цябе ўратавала Жанчына.

Ты кажаш, быў варты я лесу свайго?

Не знаю... Магчыма... Магчыма... Магчыма...

А ўспомню — i жах працінае ўсяго:

Даўно ўжо прапаў бы, калі б не Жанчына.

2. IV. 1995

Загрузка...