I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Над бяздоннем іду —

Па вузенечкай кромцы ля стромы...

Што, прайшоўшы, знайду?

Чым пакліканы ў шлях незнаёмы?

Над бяздоннем іду...

Там, унізе, раскацісты рогат —

Д'яблы мелюць ваду

На страшэнных каменных парогах.

Над бяздоннем іду.

Там патокі. Там пара клубіцца.

Хоць гукні грамаду —

Галава пачынае кружыцца.

Над бяздоннем іду.

Здрадны страх зацінае дыханне.

Крок яшчэ — і ўпаду...

Іншы хтосьці уславіць каханне.

1990