* * *


Ізноў палю апалае лісцё

І, падварушваючы качарэжкай,

То з сумнаю, то з блазенскай усмешкай

Перабіраю ў памяці жыццё.

І чую смех, і чую плач-выццё —

То прамаўляе з вогнішча былое.

Якое ж ты, жыццё, было дурное!

Якім цудоўным ты было, жыццё!

1996, кастрычнік

Загрузка...