Сумна мне, Божа!..
Я ведаў, што лішні тут буду,
Зазваны адно для прыліку, —
Між гэтага жвачнага люду,
Між гэтых аматараў шыку.
Шыкуюць!.. І таннага лоску
Прыдбалі на выездах трохі.
Хоць цяжка ім родную вёску
Хаваць у манерах эпохі.
Так цяжка ў чужой упакоўцы
Душу берагчы ім ад «грэху»,
Што часам i роднае слоўца
Увернуць — для большага смеху.
Ім весела, файна i ўцешна!
Ім добра, дзе хмельна і тлумна...
Я — гэткі ж абсурдны і грэшны.
Чаму ж мне, о Божа, так сумна?
10.VI.1996