* * *


Мне з кожным годам даражэй

Твае, вясна, дары-гасцінцы,

Здаровы хмель тваіх дражджэй

У кожнай тоненькай сцяблінцы.

Мне ўсё мацней карціць пачуць

Званочак срэбны ў паднябессі.

Прыпільнаваць, калі чуць-чуць

Падснежнік выгляне на ўзлессі.

Я прагным сэрцам п'ю настой

Тваіх чаромух і баюся,

Што развітаюся з табой,

А ўдосталь так і не нап'юся.

1960


Загрузка...