I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008

Што праўда,

То праўда —

Даўно гэта стала:

Віхляння — багата,

А годнасці — мала.

Багата юродства,

Блюзнерства,

Крыўляння,

А мова народа —

На грані сканання.

Таму і цямнеем,

Чарнеем ад злосці.

Аж хочацца нават

Ударыць кагосьці.

Каго — зразумела,

Ды чорт яго знае,

Чым кончыцца можа

Адвага такая!

І што ж тады робім

У злосці i скрусе

Мы — існыя родам

Сыны Беларусі?

Што — робім?

A б'ём-дабіваем заўзята

Свайго

Не дабітага злыднямі

Брата.

У гэтым — i мужнасць,

І мудрасць,

І годнасць,

І нашага гора-гібення

Нязводнасць.

1989, лістпад