Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι λύκοι και οι σκύλοι είναι θανάσιμοι εχθροί.
Κάποτε, όμως, οι λύκοι μαζεύτηκαν σε σύναξη για να δουν τι μπορούσαν να κάνουν, για να γλιτώσουν από το άγριο κυνηγητό των σκύλων.
Αφού είπαν πολλά, που τα βρήκαν δύσκολα να γίνουν, ένας απ' αυτούς είπε:
– Εγώ λέω να συμφιλιωθούμε με τους σκύλους.
Και τους εξήγησε πώς εννοούσε εκείνη τη συμφιλίωση. Οι άλλοι λύκοι δέχτηκαν την πρότασή του, και την άλλη μέρα κιόλας, πήγαν και βρήκαν τους σκύλους.
– Ακούστε, τους είπαν. Εσείς μοιάζετε πολύ μ' εμάς, σαν να είμαστε αδέρφια. Γιατί, λοιπόν, να μη μονοιάσουμε; Ποια είναι η διαφορά που μας χωρίζει; Μόνο η γνώμη, που έχουμε για τη ζωή. Εμάς μας πρέπει να ζούμε ελεύθεροι. Εσείς γίνατε σκλάβοι των ανθρώπων, σκύβετε το κεφάλι μπροστά τους, στέκεστε και σας δέρνουν, δέχεστε να σας δένουν με λουριά από το λαιμό, σας βάζουν και φυλάτε τα πρόβατά τους κι όταν τα σφάζουν, αυτοί τρώνε τα κρέατα και σε σας πετάνε τα κόκαλα. Γιατί λοιπόν να μη μας παραδώσετε όλα τα κοπάδια και να τα 'χουμε συντροφικά; Έτσι θα ζούμε όλοι μαζί ελεύθεροι και θα τρώμε καλά.
Οι σκύλοι βρήκανε λογική την πρόταση των λύκων και τους παράδωσαν όλα τα πρόβατα. Και τότε εκείνοι έπεσαν απάνω τους, τους κατασπάραξαν, κι έπειτα βάλθηκαν να τρώνε και τα πρόβατα με την ησυχία τους.