Ο Βοσκός κι ο Λύκος, που τον έτρεφε μαζί με τα σκυλιά του

Κάποτε ένας βοσκός, καθώς τριγυρνούσε μέσα στο δάσος, βρήκε ένα μικρούλικο λυκόπουλο, νεογέννητο, που ήτανε τόσο χαριτωμένο κι έμοιαζε τόσο πολύ με σκυλάκι, ώστε λυπήθηκε να το σκοτώσει και το πήρε μαζί του.

Ίσια – ίσια, εκείνες τις μέρες είχε γεννήσει μια σκύλα στο μαντρί κι ο βοσκός έβαλε το λυκόπουλο μαζί με τα κουταβάκια της να το θηλάσει.

Η σκύλα το θήλαζε, χωρίς να το ξεχωρίζει από τα δικά της παιδιά κι έτσι το λυκόπουλο μεγάλωσε μαζί με τα κουταβάκια, που έπαιζαν μαζί του.

Το λυκόπουλο μεγάλωσε και, μαζί με τα σκυλιά, φύλαγε τα πρόβατα του βοσκού. Αν κανένας λύκος έπεφτε στο κοπάδι κι άρπαζε ένα πρόβατο, το λυκόπουλο τον κυνηγούσε μαζί με τ' άλλα τα σκυλιά.

Τύχαινε όμως, μερικές φορές, να κουραστούνε τα σκυλιά και να παρατήσουν το κυνηγητό. Το λυκόπουλο, που δεν κουραζότανε τόσο εύκολα, συνέχιζε το κυνήγημα του λύκου, ώσπου τον έφτανε.

Και τότε, κι οι δυο μαζί, ο λύκος και το λυκόπουλο, κάθονταν κι έτρωγαν τ' αρπαγμένο πρόβατο.

Περνούσαν όμως μέρες, χωρίς να πέσει κανένας λύκος στο κοπάδι. Τότε το λυκόπουλο άρπαζε κρυφά ένα πρόβατο, το καταξέσχιζε με τα δόντια του κι έπειτα το 'τρωγε, μαζί με τα σκυλιά, που είχαν μεγαλώσει μαζί του και που συνήθισαν κι αυτά να νοστιμεύονται το κλεμμένο κρέας.

Πέρασε καιρός, ώσπου να καταλάβει ο βοσκός τι γινότανε. Τέλος όμως, είδε πως ο λύκος μένει λύκος, ακόμα κι αν ανατραφεί από μικρός μαζί με σκυλιά, και τότε θύμωσε, άρπαξε το λυκόπουλο, το κρέμασε σ' ένα δέντρο και το σκότωσε.

Από τότε, ορκίστηκε να μην ξαναλυπηθεί λύκο, γιατί ένας που είναι από φυσικού του κακός, ό,τι κι αν του κάνεις δεν διορθώνεται.

Загрузка...