Pamiętnik Narkomanki

11 lipca

Do kiosku szpitalnego przywieziono salicyl i mój „alkoholas” po zrobieniu zapasu oddalił się w nieznanym kierunku w ciąg pijaczy. Zaiste, przedni to trunek i trzeba się nim raczyć w samotności, by nie uronić kropelki. W każdym alkoholiku, gdy jest trzeźwy i kiedy pije, jest zawsze dwóch: człowiek i oszalałe zwierzę.

Widzę, jak moje koleżanki patrzą na nich z jednej strony biurka, ja czuję ich z obu stron. Ale nie mam do nich sentymentu, chociaż wiem, jaka to choroba.