Pamiętnik Narkomanki

25 kwietnia

Ktoś się o mnie boi, że pewnego dnia wybiorę śmierć i nikt mnie nie powstrzyma.

Pojechaliśmy pod Warszawę na nasze praktyki z psychoterapii.

Zbyt długo na Ciebie czekałam. Moje marzenia spełniają się z kosmicznym opóźnieniem, ponieważ nie wierze, że nie istnieje większa prędkość od prędkości światła. Dobrze jest myśleć, że TAM wzrastamy do minus nieskończoności. Antymateria.